وقتی «شمیم» ۲۱ ساله عازم مناطق جنگی شد/دوست داشتم شهید شوم
تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۳۵۶۴۷
خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: شمیم علاء الدینی در سال ۱۳۴۱ در شهر دماوند به دنیا آمد، با ورود به مدرسه و کلاس درس تمام تلاش خود را برای تحصیل و تهذیب نفس به کار گرفت، دوستان نزدیک او روایت کرده‌اند که صفات اخلاقی برجسته‌ای چون تواضع و سخاوت در وجود او جمع است.
او در زمان طاغوت و مبارزات انقلابی به تکثیر و توزیع اعلامیه‌های امام خمینی (ره) در مدرسه و بین دانش آموزان مشغول بود و از پرچمداران قیام و مبارزه بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علاء الدینی از زمان شروع جنگ در ستاد پشتیبانی در دماوند مشغول به کار شد و سپس در سال‌های ۶۲ و ۶۳ و در حالی که ۲۱ سال بیشتر نداشت، به عنوان امدادگر به مناطق جنگی اعزام شد و کار خود را در بیمارستان شهید کلانتری در بخش یک جراحی شروع کرد.
او تنها خبرنگار بانوی استان تهران است، که در دوران هشت سال دفاع مقدس دوشادوش مردان ایستاد و در برابر ظلم و ستم استکبار جهانی و رژیم بعث عراق از دین، میهن و آب و خاک پدری خود دفاع کرد و خم بر ابرو نیاورد و شجاعانه با دشمنان به نبرد پرداخت و اکنون نیز همچنان در خط مقدم جهاد تبیین می جنگد و میدان رزم را ترک نکرده است و در حالی که از کمترین امکانات رفاهی محروم است، اما دست از تلاش و کوشش در راه آرمان‌های خود بر نمی‌دارد.
آغاز هفته دفاع مقدس، فرصتی شد، تا با این ایثارگر خبرنگار به گفتگو بنشینیم، که ماحصل آن در ادامه می‌آید:
* کمی بیشتر از خودت برایمان بگو
در یک خانواده مذهبی به دنیا آمدم، ۱۶ ساله بودم که انقلاب شد، چون خانواده ما در زمان انقلاب و شروع جنگ پسر بزرگ نداشت، برحسب رسالت و وظیفه دفاع از کشور راهی منطقه جنگی در جنوب کشور شدم.
بنده به همراه دو نفر دیگر از خواهران بسیج استان تهران به منطقه اعزام شدیم.
در واقع جوانی ما در انقلاب و شروع جنگ تحمیلی خلاصه شد.
* روز اولی که وارد منطقه جنگی شدی را برایمان ترسیم کن.
وقتی به همراه دو نفر دیگر از خواهران بسیج استان تهران وارد اندیمشک شدیم، دنیای دیگری در برابرم قرار گرفت، همه چیز منطقه جنگی با زندگی عادی متفاوت بود، توصیف این دنیا بسیار سخت است، در مناطق جنگی فقط نور خدا بود و تلاش برای نزدیک تر شدن به ذات اقدس الهی، عبادت و راز و نیاز با خدا چیزی بود، که در لابلای رزم و جنگ در بین رزمندگان موج می‌زد، بی ریا و بدون تجملات مادی.
به خوبی خاطرم است، هیچکس لباس و کفش نو نمی‌پوشید، چون خجالت می‌کشید، درست برعکس امروز که مال و ثروت مقدماتی برای بالیدن و فخر فروشی به دیگران است، آن روزها عامل خجالت کشیدن بود، خیلی دوست داشتم، در همان حال و هوا شهید شوم.
به هر حال بعد از مدتی با شرایط منطقه جنگی کنار آمدم و آموختم که زندگی ارزشی ندارد و ممکن است، هر لحظه از دستش بدهی و لذا باید برای سعادت اخروی و خدمت به میهن تلاش کرد.
* وظیفه شما در مناطق جنگی چه بود و در چه بخشی فعالیت می‌کردید؟
رزمندگانی که در خط مقدم مجروح می‌شدند، پس از کمک‌های اولیه توسط امدادگران خط مقدم، با بالگرد یا آمبولانس وارد بیمارستان می‌کردند.
من در بیمارستان مستقر بودم، مجروحین ابتدا برای عمل جراحی به اتاق عمل رفته و سپس کارهای بعد از عمل مانند تزریق، کنترل علائم حیاتی و… را من و همکارانم در این بخش برای مجروحین، جانبازان و رزمندگان انجام می‌دادیم.
گاهاً افرادی نیز بودند، که نیاز به جراحی نداشتند، این افراد نیز برای بخیه کردن جراحت به بخشی که من حضور داشتم انتقال می‌دادند.
خاصه اینطور بگم، که مجروح تا بهبودی کامل در این بخش بستری بود و ما افتخار پرستاری از او را داشتیم.
* در این بخش جراحی فقط خودت بودی یا یک گروه فعالیت می‌کرد؟
خیر، گروه بودیم، یک مسئول بخش داشتیم و مدیریت بخش که مدیریت بخش را گروه ما بر عهده داشت.
* مسئولیتت در این بخش سنگین بود؟ روزی چند ساعت کار می‌کردید؟
کارمان سخت، اما شیرین بود، در دو شیفت کار می‌کردیم، از هفت صبح تا هفت غروب یک شیفت بود و بعد از آن هم استراحت در کار نبود، دشمن نمی‌گفت، چون وقت استراحت است، بمب نزنم، شلیک نکنم و کسی را مجروح نکنم، گاه و بیگاه مجروح می‌آوردند، از هفت شب تا هفت صبح هم شیفت‌های شبانه بود که واقعاً حال و هوای معنوی و خاصی داشت.
ندای نماز شب خواندن مجروحین، آن هم در سکوت مطلق و خاموش در فضا طنین انداز بود.
گاهی صدای رگبار و صدای آژیر وضعیت قرمز و سفید می‌آمد، حال و هوای آن روزها واقعاً وصف نشدنی است.
این همه ماجرا نیست، علاوه بر تیر و حمله شبانه صدام، ما در محلی کار می‌کردیم، که پر از عقرب و رتیل بود، ولی عشق به دفاع از کشور بر تمام این ترس‌ها غلبه داشت.
* اکنون در چه وضعی هستید و آیا از اعتبار و تسهیلات ایثارگری استفاده کردید؟
خیر، اعتبار و تسهیلات چه معنی دارد، من برای کشورم جنگیدم و در پی هیچ چیزی نیستم، اکنون هم که سالها است، از زمان جنگ می‌گذرد، مانند ۴۰ سال پیش به عنوان خبرنگار مردمی مشغول فعالیت هستم.
هیچ مسئولی نیز تاکنون از من حمایتی نکرده است، غیر از حضور نماینده مردم شهرستان‌های دماوند و فیروزکوه در مجلس شورای اسلامی هیچ مسئولی به منزل ما نیامده و فاقد امکانات رفاهی هستم و در خانه‌ای اجاره‌ای با درآمدی اندک امرار معاش می‌کنم، اما هنوز هم از آرمان‌هایم و از میهن پرستی و حرکت در راه انقلاب اسلامی و ولایت فقیه ذره‌ای عقب ننشستم و نخواهم نشست.
کد خبر 5892045منبع: مهر
کلیدواژه: دفاع مقدس هفته دفاع مقدس شهرستان دماوند بوشهر هفته دفاع مقدس دفاع مقدس رژه نیروهای مسلح اردبیل تبریز خطبه های نماز جمعه کرمانشاه ایلام همدان اصفهان جشن شکوفه ها مشهد بازگشایی مدارس مناطق جنگی منطقه جنگی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۳۵۶۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پرسپولیس و استقلال شانس قهرمانی هستند | پیشنهاد داشتم و می‌دانستم به زمین بروم گل می‌زنم!
همشهری‌آنلاین - علی‌اصغر درویش: فردین یوسفی زننده گل حساس ذوب‌آهن به آلومینیوم زمینه‌ساز پیروزی بزرگ تیم محمد ربیعی در هفته بیست و چهارم لیگ بود. هافبک دفاعی جوان ذوب‌آهن در ۲۳ سالگی بازیکن پخته‌ای نشان می‌دهد و اینطور که می‌گوید برای موفقیت ذوب‌آهن و رسیدن به پیراهن تیم ملی انگیزه‌های زیادی دارد.
یوسفی بعد از پیروزی روحیه بخش ذوب‌آهن از شرایط این تیم در لیگ و اهدافش با روزنامه همشهری گفت‌وگو کرد.
*بعد از شکست تراکتور مقابل آلومینیوم هم به پیروزی رسیدید. به نظر می‌رسد ذوب‌آهن با این برد رفته رفته از بحران عبور کرده است.
بازی خیلی خوبی بود و با تاکید کادر فنی برای ۳امتیاز رفته بودیم که خدا را شکر موفق به کسب پیروزی شدیم. تیم ذوب‌آهن در نیم‌فصل دوم اگر بازی‌ها را دنبال کرده باشید خیلی خوب فوتبال بازی می‌کند و موقعیت‌های زیادی ایجاد می‌کنیم اما در بعضی از بازی‌ها بدشانس بودیم و نشد نتایج نیم‌فصل اول را بگیریم البته با تلاش تمام بازیکنان به دنبال رتبه خوب در پایان فصل هستیم.
*بدون اینکه دروازه را نگاه کنی توپ را به گل تبدیل کردی. در آن لحظه تصور این را داشتی که توپ گل می‌شود؟
زمانیکه با تصمیم آقای ربیعی به عنوان بازیکن تعویضی به زمین رفتم کل فکرم این بود که وقتی وارد زمین شدم گل بزنم و روی این موضوع خیلی تمرکز داشتم و می‌دانستم گل می‌زنم. اینطور بگویم که این گل کار خدا و زحمت هم‌تیمی‌ها بود.
*بعد از گل از ته دل فریاد کشیدی. به نظر می‌رسید فشار زیادی را تحمل می‌کردی؟
در فولادشهر مقابل آلومینیوم بازی خوبی انجام می‌دادیم ولی متاسفانه توپ‌های ما گل نمی‌شد همین موضوع باعث فشار زیادی روی تیم ما شده بود اما وقتی در دقیقه ۹۲ موفق به زدن گل اول ذوب‌آهن شدم، با فریاد خودم را خالی کردم چون بازی خیلی سخت شده بود.
*نیم‌فصل ذوب‌آهن را در بین ۳تیم برتر لیگ می‌دیدی اما شرایط برای این تیم عوض شد. حالا چه جایگاهی برای ذوب‌آهن در پایان فصل پیش‌بینی می‌کنی؟
کل هدف ذوب‌آهن این بود که جزو ۳ تیم برتر لیگ باشد اما در نیم‌فصل دوم بدشانس بودیم، هم توپ‌های ما وارد دروازه نمی‌شد هم از نظر داوری در ۲ بازی شمس‌آذر و استقلال خوزستان با نظر کارشناسان باید ۲ پنالتی برای تیم ما گرفته می‌شد، اگر پنالتی‌ها گرفته می‌شد می‌توانستیم در آن ۲ بازی به پیروزی برسیم. ۲ بازی هم که ۲ بر صفر جلو بودیم با بدشانسی مساوی کردیم.
*باتوجه به پروژه جوانگرایی امیر قلعه‌نویی امید داری به تیم ملی برسی؟
بازی در تیم ملی آرزوی هرفوتبالیستی است. من هم این توانایی را در خودم می‌بینم و امیدوارم به تیم ملی برسم.
*نیم‌فصل اول هم عملکرد خوبی داشتی. آیا در بین فصل پیشنهاد جدید داشتی؟
بله پیشنهاد داشتم و به باشگاه ذوب‌آهن هم نامه زده بودند اما بیشتر دوست داشتم در خدمت ذوب‌آهن باشم و کنار آقای ربیعی کار کنم.
*کدام تیم را شانس اصلی قهرمانی می‌بینی؟
به نظر من ۳تیم بالای جدول شانس قهرمانی دارند اما شانس استقلال و پرسپولیس بیشتر است.
*جام حذفی به مصاف تراکتوری می‌رود که به تازگی شکست سنگینی را مقابل ذوب‌آهن تجربه کرد و بدون شک تراکتوری‌ها به دنبال جبران آن شکست سنگین هستند.
این بازی قطعا با بازی قبلی که ۴گل به آنها زدیم فرق دارد. تراکتور در زمین خودش دنبال صعود به مرحله بعدی است ولی ما هم مثل همه تیم‌ها چشم به قهرمانی در جام‌حذفی داریم و برای رسیدن به این هدف باید اول تراکتور را شکست بدهیم.
کد خبر 847210 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها ویژه ورزشی باشگاه ذوب آهن لیگ برتر فوتبال ایران
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»